Το τουίτ στο τέλος, Τατιάνα Μουκάκου (εκδ. Momentum)
Η τελευταία ατάκα είναι που μένει -όπως και το τελευταίο τραγούδι- και αυτό το γνωρίζουμε καλά. Άσε που μπορεί να γίνει αιτία για πάσης φύσεως συνειρμούς, στοχασμούς και αναζητήσεις. Μια μικρή αφορμή θέλει η σκέψη για να ξεδιπλωθεί και μετά, άντε να τη μαζέψεις.
"Το τουίτ στο τέλος" θυμίζει σπουδή γραφής. Το τουίτ που έχει επιλεχθεί για το τέλος, φέρνει φορτίο στις πλάτες του μία ολόκληρη και συνάμα συμπυκνωμένη, ανθρώπινη στιγμή ή ιστορία. "Το τουίτ στο τέλος" κάθεται αναπαυτικά στο πίσω μέρος του μυαλού και βρίσκει τον χώρο του σε κάθε στιγμή της ημέρας, σε κάθε πράξη της νύχτας. Λειτουργεί όλο το 24ωρο, διαφορετικά στον καθένα, ανακατεύοντας επιτυχώς λογική και συναίσθημα, θεωρία και πράξη.
Η τελευταία ατάκα είναι που μένει -όπως και το τελευταίο τραγούδι- και αυτό το γνωρίζουμε καλά. Άσε που μπορεί να γίνει αιτία για πάσης φύσεως συνειρμούς, στοχασμούς και αναζητήσεις. Μια μικρή αφορμή θέλει η σκέψη για να ξεδιπλωθεί και μετά, άντε να τη μαζέψεις.
"Το τουίτ στο τέλος" θυμίζει σπουδή γραφής. Το τουίτ που έχει επιλεχθεί για το τέλος, φέρνει φορτίο στις πλάτες του μία ολόκληρη και συνάμα συμπυκνωμένη, ανθρώπινη στιγμή ή ιστορία. "Το τουίτ στο τέλος" κάθεται αναπαυτικά στο πίσω μέρος του μυαλού και βρίσκει τον χώρο του σε κάθε στιγμή της ημέρας, σε κάθε πράξη της νύχτας. Λειτουργεί όλο το 24ωρο, διαφορετικά στον καθένα, ανακατεύοντας επιτυχώς λογική και συναίσθημα, θεωρία και πράξη. 
Υπέροχο! Μια πλημμύρα αποτυπωμένων, σε χαρτί, στιγμών που θα σε κάνουν να χαμογελάσεις, να σκεφτείς, να αναρωτηθείς κ μια τελευταία γλυκόπικρη γραμμή.. "σούμα" για όλα τα προηγούμενα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά υπέροχο!