Να σας διακόψω για λίγο;

Οι διακοπές δεν είναι λέξη για να παίζει κανείς. Κρύβει το «διά» μέσα της κι αυτό την κάνει μοιραία και ριψοκίνδυνη. Βέβαια, από την αποκοπή προτιμότερη η διακοπή, όπως και από τη συγκοπή. Η διακοπή αφήνει ένα παραθυράκι ανοιχτό για επαναλειτουργία, πάσης φύσης.

Όταν οι διακοπές είναι πολλές μοιάζουν με ζουμερές μεσήλικες γυναίκες, παιχνιδιάρες, γεμάτες γέλια και υπονοούμενα οι κουβέντες τους. Χαίρεσαι να τις απολαμβάνεις. Διακόπτοντας τις διακοπές, δίνουμε τέλος στην κατάσταση, τη διαδικασία. Σηκώνονται βιαστικά οι ζουμερές μεσήλικες γυναίκες από τους πάγκους των υπαίθριων πανηγυριών. Ξεσκονίζουν όπως όπως τα οπίσθιά τους από τη σκόνη και την πούδρα των χαλικιών, κοκκινίζουν ελαφρά τα μάγουλα τους, κάποιες σκύβουν το κεφάλι, άλλες κάνουν τις παρεξηγημένες. Φεύγουν ανεπιστρεπτί.

Όταν η διακοπή είναι μία, αναζητάς με το βλέμμα σου τον διακόπτη. «Να σας διακόψω για λίγο;» ρωτάει ο διακόπτης. Δεν θέλω να με θέσει εκτός λειτουργίας αλλά θέλω να με διακόψει ζητώντας την προσοχή μου. Δεν θέλω να βαπτίσει κάτι ως ανωμαλία που δεν πρέπει να λειτουργήσει και αντιγυρίζω την προσφορά: «Να σε πατήσω να επαναλειτουργήσει το σύμπαν;»

Βουτώ στο μεγάλο μακροβούτι που κάνει το κλικ ενός διακόπτη. Με ένα κλικ του επαναλειτουργούν ρήματα και ρήματα, μαζί τους κι εγώ. Δια-λύω και δια-σώζω, δια-κόπτω και δια-κοπώ, διαθλώ και διαχέω, διανοίγω και διαπερνώ, διασπώ και διαπλάθω. Διαχέω και διαχέομαι. Τα βάζω σε σειρά, φτιάχνω στένσιλ. Τριγυρνώ και μοιράζω συνθήματα γεμάτα ενέργεια στους τοίχους, στα κύματα που με ακτινοβολούν γύρω, στην υγρασία που μουχλιάζει τις γωνίες στις ντουλάπες. Επίσης στο πήγαινε – έλα σε κάποια προβλήτα, στη σιωπηλή ανάγνωση ενός βιβλίου, στο ανεβοκατέβασμα μιας βεντάλιας. Ιδιαίτερο σύνθημα μοιράζω στο σύρσιμο μιας παντόφλας, το τράβηγμα μιας κουρτίνας, στη ράθυμη παρατήρηση των περαστικών και στην κίνηση του δρόμου, εκεί, στο ασφυκτικό στρίμωγμα του μετρό, στην ελπιδοφόρα απογείωση ενός αεροπλάνου και την υποταγμένη ποδιά που σφίγγει τη μέση μιας νοικοκυράς ενώ πλένει τα πιάτα.

Κι αν η διαίρεση μέχρι τώρα συνειρμικά με οδηγούσε στην αφαίρεση, αυτό το «διά» πια δεν το αποφεύγω. Τόσο καιρό λάθος εκτίμηση, αδικαιολόγητη προκατάληψη. Γιατί μπορεί να διαλύομαι από απάνθρωπα γεγονότα αλλά και να διασώζομαι από τη φωτεινή πλευρά μου. Να διακόπτομαι από φανταστικές πανωλεθρίες αλλά και να διακοπώ σε χρόνο ανύποπτο, να με διαπερνούν κακές συμπεριφορές αλλά να διαπλάθω το αντίθετο. Νομίζουν πως με διασπούν αλλά εγώ διαχέομαι επιτυχώς μέσω του διά στο όλον και κάνω τη διαίρεση πολλαπλασιασμό.

(Και τώρα ας κάνουμε μια μικρή διακοπή)

 

Κείμενο - φωτογραφία : Σοφία Π.Β.

Πρώτη δημοσίευση: enfo.gr