Ο ουρανός, τα άστρα και η γη. Aπό τη συλλογή "Παραδόσεις" του Νικόλαου Γ. Πολίτη

Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ 

Τον Ήλιο ποτέ δεν μπορεί να τον δει από κοντά η μάνα του, γιατί την τρώει. Κρυφά, του στρώνει το τραπέζι για να φάει κι ευθύς αυτή γίνεται άφαντη και τον κοιτάζει κρυφά από μακριά και τον χαίρεται.

 

ΤΑ ΜΑΥΡΑΔΙΑ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ

 Ο Ήλιος και το Φεγγάρι μια φορά μάλωναν ποιος από τους δύο βλέπει καλύτερα. Τότε, ο Ήλιος θύμωσε και πήρε μια βουλτιά και την έριξε στα μούτρα του Φεγγαριού και από τότε έχει τα μαυράδια το Φεγγάρι και βλέπει θολά.

 

ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΚΑΙ Η ΜΑΓΙΣΣΑ

 Το φεγγάρι μια φορά το κατέβασε στο αλώνι μια γριά από το χωριό μας, μάγισσα. Και είδε κι έπαθε ως που να το ανεβάσει πάλι στον τόπο του. Η μάγισσα αυτή πέθανε πέρσι.

ΤΟΥ ΝΟΝΟΥ ΤΟ ΑΧΥΡΟ

 Μια φορά ένας νονός μάλωσε με τον ανάδοχό του. Αυτός, λοιπόν, για να τον εκδικηθεί αποφάσισε να του κάνει κανένα μεγάλο κακό και σκέφτηκε να του κλέψει ένα βράδυ όλο το άχυρο που είχε ο νονός του στο αλώνι. Ο Θεός, όμως, δεν έστερξε, και το άχυρο έφυγε από τα σακιά και πέταξε στον ουρανό για να το βλέπει ο βαφτιστικός και να καίγεται η καρδιά του που ζήτησε να κάνει κακό του νονού του.

 

Νικόλαος Γ. Πολίτης, «Παραδόσεις - τόμος Α΄ - Ο ουρανός, τα άστρα και η γη»