{σελίδες}: Πήρα το στρατί στο μεσαιωνικό Αλμπί, από τη Χριστίνα Παναγιώτου

Η ταξιδιωτική συντροφιά μας, έζησε πρόσφατα ένα πρωτότυπο, ιδιαίτερο και απρόσμενα συναρπαστικό ταξίδι στη ΝΔ Γαλλία και Βασκία.

Ήταν στην Προβηγκία, με το μεθυστικό άρωμα της λεβάντας και τον λαμπερό της ήλιο που τον κράτησαν στα έργα τους οι Ιμπρεσιονιστές ζωγράφοι. Ήταν στην Λαγκτόκ Ρουσιγιόν με τη Ρωμαϊκή Νιμ και την μεσαιωνική Καρκασόν, με τα πυκνά της δάση, τα φαράγγια και τους αμπελώνες. Ήταν στην Ακουιτανία ή Γαλλική Βασκία με το φημισμένο για τα κρασιά του Μπορντώ, και το πολύ γραφικό παραθαλάσσιο Μπιαρίτζ, παλιό αρχοντικό θέρετρο στον Ατλαντικό. Ήταν και στην περιοχή των Μεσο- Πυρηναίων με την Τουλούζη, τη ροζ πολιτεία των αεροπόρων, το εντυπωσιακό, βαθύ, σπήλαιο Παντιράκ με το υπόγειο ποτάμι του, το Ροκαμαντούρ με τις 7 εκκλησιές του, σφηνωμένες πάνω στο βράχο του και το Αλμπί, που μπήκε στη καρδιά μας.

Το μαγευτικό Αλμπί, στην επαρχία Ταρν των Μεσο-πυρηναίων και πάνω στο ποτάμι Ταρν, είναι ο τόπος που γεννήθηκε και έζησε τα παιδικά του χρόνια ο Τουλούζ Λωτρέκ, ο ζωγράφος της μπελ επόκ (belle epoque), ο χαράκτης, ο εικονογράφος και ο δημιουργός των μεγάλων πόστερ για τα καμπαρέ του Παρισιού. Γιος κόμη και κόμισσας, από αριστοκρατική οικογένεια, εκκεντρική όμως. Έζησε στο Παρίσι, στην Μονμάρτη. Λάτρεψε τις γυναίκες και το ποτό. Πέθανε 36 ετών.

Όλα αυτά έρχονται στο νου μας, καθώς περπατάμε στον κεντρικό δρόμο του Αλμπί που έχει τ’όνομά του « Henri de Toulouse Lautrek». Είναι ένας δρόμος με παλιά τριώροφα

τούβλινα σπίτια. Πολλά έχουν ξυλοδεσιές. Έχουν πολλά παράθυρα και ξύλινα χρωματιστά παραθυρόφυλλα ή τζάμια μόνο και μικρά μπαλκόνια με δαντελωτά κάγκελα.

Σ’ ένα κατάστημα με παπούτσια διαβάζουμε δικά του λόγια στη βιτρίνα ‘’και να σκεφθεί κανείς ότι δεν θα ήμουνα ποτέ ζωγράφος, αν τα πόδια μου ήταν πιο μακριά». Γιατί ο Τουλούζ Λωτρέκ ήταν μικρόσωμος. Τα πόδια του δεν είχαν αναπτυχθεί κανονικά, όπως το υπόλοιπο σώμα του. Ήταν μια γενετική ανωμαλία, που τον έστρεψε βέβαια στην τέχνη. Αυτή η ασθενική μορφή του μας συνοδεύει στην περιήγησή μας στην πόλη του, το Αλμπί.

Σ’ ένα σημείο σταματάμε σε ένα μοναστήρι, το μεσαιωνικό μοναστήρι του St.Salvi, του Αγίου Σωτήρα. Είναι ένα παλιό πέτρινο μοναστήρι. Η μεγάλη εσωτερική αυλή του περι

βάλλεται από στοά με μαρμάρινους κίονες και διαφορετικά κιονόκρανα. Στην αυλή αυτή θαυμάσαμε τους φροντισμένους ολάνθιστους κήπους. Κάπου υπάρχει η επιγραφή «σεβόμαστε το περιβάλλον μας». Για το περιβάλλον του, το Αλμπί ανακηρύχτηκε το 2010 «η λουλουδιασμένη πόλη» και την ίδια χρονιά μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την Unesco για τα κτήρια, τις γέφυρες στο ποτάμι, τα καστρόσπιτα και τον καθεδρικό ναό του.

Στην Αγία Καικιλία, την προστάτιδα της μουσικής, είναι αφιερωμένος ο καθεδρικός ναός της πόλης. Ένας κολοσσιαίος γοτθικός ναός, ιδιόρρυθμος, με τοξωτή οροφή εσωτερικά, γεμάτη σταυροθόλια. Φυτικός ο διάκοσμος σε βαθύ μπλε φόντο στην οροφή και πολλές γυμνές μορφές στην περίφημη τεράστια τοιχογραφία της Δευτέρας Παρουσίας. Δυόμιση αιώνες κράτησε η κατασκευή του. Οι γιγαντιαίες διαστάσεις του δείχνουν την κυρίαρχη δύναμη της καθολικής εκκλησίας ενάντια στις αιρέσεις και την τοπική αίρεση των Καθαρών του 12ου αιώνα που λέγονταν και Αλβιγίνοι και πίστευαν στις δυνάμεις του κακού (σώμα) και του καλού (πνεύμα).

Απέναντι βρίσκεται το επισκοπικό μέγαρο, παλάτι de la Berbie, που στεγάζει σήμερα το μουσείο Τουλούζ Λωτρέκ. Είναι συγκινητικό να περιφέρεται κανείς στις αίθουσες του μεσαιωνικού κτηρίου του 13ου αιώνα, άλλοτε σύμβολου της δύναμης των επισκόπων

του Αλμπί. Ο επισκέπτης βρίσκεται κοντά στα έργα του διάσημου ζωγράφου, τα τόσο ανθρώπινα, που αντανακλούν τη ζωή απλών ανθρώπων της νύχτας. Γιατί είναι εκεί τα περισσότερα έργα του καλλιτέχνη, άλογα και αλογατάρηδες, πολλές γυναικείες φιγούρες, τραγουδίστριες και χορεύτριες του καμπαρέ, διακοσμητικές αφίσες, ασπρόμαυρες λιθογραφίες, η δική του ματιά στη ζωή και τις εφήμερες απολαύσεις. Το φρουριακό κτίσμα είναι σήμερα το μουσείο του, το «σπίτι» του, στην πόλη που γεννήθηκε και που το χρηματοδότησε, μετά το θάνατό του, η ίδια η μητέρα του.

Κι αν ο επισκέπτης του μουσείου ρίξει μια ματιά από τα παράθυρα του φρουρίου de la Berbie, θα θαμπωθεί από τη ομορφιά, τα χρώματα και τα σχήματα των κήπων του, τυπικών, γαλλικών, καλλιτεχνικών κήπων που φτάνουν μέχρι το ποτάμι. Θα μαγευτεί και από το ποτάμι και την παλιά πέτρινη γέφυρα με τις 8 αψίδες της, το ποτάμι, το φιδωτό, που το αγκαλιάζουν στις όχθες του τα κοκκινωπά παλιά σπίτια του Αλμπί.

Μια ζωγραφιά είναι αυτή η πόλη! Με την ιστορία της, το παρελθόν της, το ποτάμι της τα κτήριά της, την ομορφιά της. Πήρε μια θέση στην καρδιά μας, δίπλα στον μεγάλο ζωγράφο της.