Ο συγγραφέας Κώστας Χαραλάς, συνέντευξη

Ο Κώστας Χαραλάς γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1974. Σπούδασε διαφήμιση και λίγα χρόνια αργότερα επέλεξε ένα ήσυχο χωριό στην Β. Εύβοια για να δημιουργήσει και να μελισσοκομίσει. Ασχολείται με το παιδικό βιβλίο από το 1999 και μετράει από τότε 14 εκδόσεις (Κάστωρ, Πατάκης, Παπαδόπουλος, Μεταίχμιο) και 2 μεταφράσεις στα Κορεάτικα. Βραβεύθηκε το 2003 από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού βιβλίου με «Το μυστήριο της Ανομβρίδας» (εκδόσεις Κάστωρ) και ήταν 3 φορές υποψήφιος στη μικρή λίστα από το περιοδικό «Διαβάζω» για το καλύτερο παιδικό βιβλίο της χρονιάς. Το 2010 ήταν υποψήφιος για το κρατικό βραβείο με «Το κουτί του θυμού» (εκδόσεις Μεταίχμιο). Είναι επισκέπτης δεκάδων σχολείων μέσα από τα προγράμματα φιλαναγνωσίας του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου. Παρουσιάζει ανελλιπώς τη δουλειά του μέσα από το Διεθνές Φεστιβάλ Παιδικού βιβλίου στην Αθήνα συμμετέχοντας με καινοτόμες δράσεις και βίντεο. Ήταν συνδημιουργός της σειράς σύγχρονου προβληματισμού «Τα πάντα ρει» που προβλήθηκε στην ΕΤ3 το 2004 και έχει εμφανιστεί για μελισσοκομικά ζητήματα σε εκπομπές οικολογικού περιεχομένου της ΝΕΤ, (μήλα μου πράσινα, green team). Ο προσανατολισμός του για απαλλαγμένη από χημικά μελισσοκομία τον έφερε στο δρόμο της βιολογικής καλλιέργειας όπου την εξασκεί από το 2004. Το 2011, 2013 και 2014 βραβεύθηκε στην Καλάβρια της Ιταλίας στον διεθνή διαγωνισμό ΒΙΟΜΙΕL με το αργυρό μετάλλιο για το θυμαρόμελο του. Το βιβλίο του: «Ο δράκος που τρώει τα παιγνίδια», Εκδ. Μεταίχμιο εικ. Β. Γρίβας, ήταν υποψήφιο για τα βραβεία του «Αναγνώστη», ενώ έχει συνεχόμενη παρουσία στις υποψηφιότητες με κάθε βιβλίο του από το 2008 μέχρι σήμερα.

____________________________________________________________________________

Πώς θα εξιστορούσατε με λίγα λόγια, στα παιδιά, πως προέκυψε η ενασχόλησή σας με τη συγγραφή; 

Όταν βρεθεί η απάντηση γιατί είσαι ερωτευμένος με αυτήν την κοπέλα ή με αυτό το αγόρι, τότε θα μπορέσω να δώσω και εγώ μια αντίστοιχη απάντηση στο ερώτημα γιατί ξεκίνησα να γράφω. Μπορεί να είναι τα μάτια, τα χείλη, το μυαλό, αλλά αυτό είναι μόνο η επιφάνεια. Κάτω από την παρόρμηση κρύβεται ένας υπέροχος άγνωστος κόσμος που μεταξύ μας, προτιμώ να παραμείνει άγνωστος. 

Ποιός από τους ήρωές σας έχει τέτοια χαρακτηριστικά που σας κάνουν να αισθάνεστε πιο κοντά του; 

Όλοι οι ήρωες που χρησιμοποιώ είναι αντανακλάσεις μου. Πιστεύω ότι η επιτυχία ενός συγγραφέα οφείλεται ότι όσο πιο εκτεταμένη είναι αυτή η αντανάκλαση, τόσο περισσότερο κόσμο καλύπτει. Τόσο πιο καθολικός γίνεται. 

Για ποιες ηλικίες προτιμάτε να γράφετε βιβλία, περισσότερο, και γιατί; 

Όταν ξεκίνησα να γράφω, είχα στο μυαλό μου τους εφήβους. Ήμουν 22 χρονών. Αυτοί 15-16. Μια υπέροχη ηλικία που την χαρακτηρίζει η ταχύτητα, η τόλμη, η άγνοια κινδύνου, η αμετροέπεια. Μάλλον υποσυνείδητα έψαχνα για μια αναστολή της ωρίμανσης μου. Τώρα τα όρια έχουν κατέβει. Αυτό που πριν από μια 20ετία το έβρισκες στις παραπάνω ηλικίες δεν είναι καθόλου περίεργο να το συναντάς όλο και συχνότερα στις μεσαίες τάξης του Δημοτικού… 

Το ότι είστε και ο ίδιος γονιός, σας βοηθάει στη σύλληψη ιδεών που αργότερα θα γίνουν ένα βιβλίο; 

Το πρώτο μου βιβλίο εκδόθηκε στα 24. Έγινα πατέρας στα 33. Δεν υπάρχει καμιά συγγραφική αναπηρία για έναν άτεκνο συγγραφέα παιδικών βιβλίων και αυτά τα δύο δεν πρέπει να συνδέονται. Σας το εγγυώμαι. Σαν πατέρας-συγγραφέας τα 5 πρώτα χρόνια είναι δύσκολα. Ειδικά όταν είσαι κοντά στην ανατροφή του παιδιού. Τα παιδιά είναι επένδυση. Τους δανείζεις τους πόρους σου και περιμένεις καρτερικά να σου τους επιστρέψουν. Εκεί κάπου είμαι αυτή τη στιγμή. Στην «απόσβεση». 

Μπαίνετε στη διαδικασία να εμπνεύσετε τα παιδιά να ονειρευτούν ότι θα γίνουν αυτά οι αυριανοί συγγραφείς που θα διαβάζουμε; Τί ευχή θα τους δίνατε; 

Όχι βέβαια. Δεν θα συμβουλεύσω σε κανέναν και σε καμιά τι μέλλον να ακολουθήσει. Αυτό που θέλω να εμπνεύσω είναι ο κόπος για την δημιουργία μιας μεγαλύτερης βεντάλιας χρωμάτων. Πρέπει να έχει επιλογές κανείς στο χρώμα που θα επιλέξει να τον εκπροσωπεί στην ζωή. Το φως από το χρώμα που του ταιριάζει, θα τον κάνει καλύτερο είτε φτιάχνει στέγες, είτε καλλιεργεί σπαράγγια, είτε οδηγεί σχολικό λεωφορείο. 

Η ενδοσχολική βία είναι ένα φαινόμενο των καιρών ή έχει βαθύτερα αίτια; Μία συμβουλή στους γονείς και τα παιδιά πάνω στο θέμα; 

Θα φανώ αιρετικός σε αυτό που θα πω αλλά νομίζω ότι η ενδοσχολική βία είναι σε μεγάλο βαθμό, ένας trendy αποπροσανατολισμός. Θα σας πω εγώ τι ερμηνεύω ως πραγματική και διαρκή ενδοσχολική βία: η ιδρυματική αρχιτεκτονική της πλειοψηφίας των δημόσιων σχολείων. Το ότι υπάρχουν σχολεία σε φτωχούς δήμους όπου δεν θερμαίνονται. Η απαξίωση του έργου του δημόσιου διδακτικού προσωπικού ακόμα και από τους ίδιους. Και τέλος, αυτό που έχω χαρακτηρίσει και παλιότερα ως βασανιστήριο το οποίο διέφυγε της Συνθήκης της Γενεύης: Τις Πανελλαδικές. Το φυτώριο των σύγχρονων νευρώσεων αλλά και ψυχώσεων του Νεοέλληνα. 

Οικολογία και λογοτεχνία. Ένας αξιοζήλευτος συνδυασμός - στάση ζωής για σας. Οι νέες γενιές είναι σε καλό δρόμο; Αισθάνονται επιτακτική την ανάγκη να φροντίζουν τον οίκο τους, δηλαδή τη Φύση; Ως επισκέπτης σχολείων αλλά και ως εμψυχωτής σχετικών παιδικών εργαστηρίων, τί εντυπώσεις έχετε αποκομίσει στο θέμα αυτό; 

Όλοι οι καλοπροαίρετοι μπορούν να δουν ότι οι νέες γενιές, παίρνουν καλύτερο βαθμό από τις προηγούμενες σε αυτό που ονομάζουμε ποιότητα ζωής. Έχουμε συγκριτικά καθαρότερα πεζοδρόμια, δρόμους αλλά και παραλίες σε σύγκριση ας πούμε με την δεκαετία του ’80. Λίγο καλύτερη αίσθηση του δημόσιου χώρου. Αυτό όμως αυτοεξουδετερώνεται με την εμμονή σε έναν ενεργοβόρο τρόπο ζωής. Ακριβά μεγάλα αυτοκίνητα, Ακριβά μεγάλα σπίτια. Ακριβά μεγάλα πιάτα. Ακριβά μεγάλα ρούχα (γιατί παχύναμε και πρέπει να χωρέσουμε!) Ευτυχώς αυτά τα φαινόμενα πια δεν μπορούν να στηριχθούν με δανεικά. Ο ρόλος μου σαν ενεργός πολίτης που ασπάζεται την οικολογία σαν τρόπο ζωής, είναι να υπενθυμίζω στα παιδιά ότι κάθε φορά που ανοίγει ένας διακόπτης, ένας μικρός μπαχτσές υποχωρεί στα λιγνιτοχώρια της Κοζάνης και γίνεται στείρα τέφρα. 

Είστε αισιόδοξος για τις νέες γενιές και τη σχέση τους με το εξωσχολικό βιβλίο; 

Από πού να αντλήσω την αισιοδοξία; Πριν 15 χρόνια υπήρχε χώρος το εξωσχολικό βιβλίο να διεισδύσει μέχρι και τις τελευταίες τάξεις του Γυμνασίου. Εκεί βρισκόταν το Τείχος των Πανελλαδικών. Τώρα έχει συρρικνωθεί μέχρι την Πέμπτη ή Έκτη στην καλύτερη περίπτωση. Η φροντιστηριακή παιδεία θριαμβεύει. Εμείς ανοίγουμε απλά ρήγματα γιατί όπως λέει ο Leonard Cohen: υπάρχει μια ρωγμή σε όλα τα πράγματα, έτσι μπαίνει μέσα το φως. 

   

Ποια είναι η άποψή σας για την ποικιλία και την ποιότητα των λογοτεχνικών βιβλίων που αφορούν την παιδική - εφηβική ηλικία και κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά; 

Ταιριαστή με την ζήτηση. 

Πού μπορούμε να σας συναντήσουμε; 

Στο διαδίκτυο όπου φιλοξενείται η ιστοσελίδα μου kostasharalas.wix.com/Kostasharalas. Στο FB και σε youtube κανάλι ως Kostas Haralas. Τώρα αν επιθυμείτε διά ζώσης έχετε 2 επιλογές. Στην Β. Εύβοια στο κτήμα μου από την άνοιξη και στην Αθήνα από το φθινόπωρο. Και φυσικά μέσα στα βιβλία μου.